سرود تیم ملی فوتبال ایران با صدای سالار عقیلی در حاشیه آهنگ جناب خان قرار گرفت!
تاریخ انتشار: ۲۸ خرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۱۹۲۳۴۶۲۸
با وجود هزینه قابل توجه برای سرود رسمی تیم ملی فوتبال ایران که توسط ارکستر سمفونیک تهران با خوانندگی سالار عقیلی اجرا شد، این سرود اساساً توسط عموم مردم شنیده نشده و مورد توجه قرار نگرفته و در مقابل، سرودی که محمد بحرانی با کاراکتر عروسکی جناب خان اجرا کرده، از ابتدای جام جهانی به صورت گسترده مورد توجه عموم مردم قرار گرفته است؛ اتفاقی که به خوبی نشان می‌دهد مسئولان امر در انتخاب یک سرود با قابلیت تقویت وحدت میان هواداران تیم فوتبال ایران تا چه حد راه را به خطا رفته‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش «تابناک»؛ «با تعمق و دقت بیشتر به این نتیجه نزدیک‌تر شدم که جنس و محتوای موسیقی که من در طی حدود 22 سال فعالیت و تلاش حرفه‌ای در آن رشد و پرورش یافته‌ام و هویت و اصالت هنری مهمترین رکن آن است، ممکن است با نتیجه و خروجی که عزیزان دست‌اندرکار و سفارش‌دهنده اثر از آن توقع دارند و به حق هم بایستی حاصل شود، ناهمگون و ناهماهنگ باشد و از این رو نتوانم خواسته خیل عظیم مخاطبان و علاقه‌مندان گرانقدر این رویداد مهم ورزشی و بین‌المللی را مرتفع سازم.» این بخشی از نامه انصراف علیرضا قربانی از اجرای سرود تیم ملی فوتبال ایران بود.
این سرود که با رهبری شهرداد روحانی بر ارکستر سمفونیک تهران اجرا شد، در واقع سفارشی بود که از فدراسیون فوتبال به وزارت فرهنگ و ارشاد رسیده بود و بنیاد رودکی به عنوان متولی ارکستر سمفونیک تهران اجرای آن را برعهده گرفته بود. انتقادها نسبت به سرودهایی که برای حضورهای پیشین ایران در جام جهامی مطرح شده بود و اغلب آن سرودها نیز نتوانسته بود، نظر عامه مردم را جلب نماید و در اذهان باقی بماند، مسئولان ورزشی را به این سمت و سو سوق داد که مسئولیت را از روی دوش خود بردارند و بر روی دوش بنیاد رودکی قرار دهند و در نهایت اگر اثر قابل دفاعی عرضه شد، مسئولیتی متوجه مدیران ورزشی نباشد.
در نهایت چنین فرآیندی نیز طی شد و پس از آنکه سالار عقیلی جایگزین علیرضا قربانی شد، قطعه‌ای ثبت و رونمایی شد که به جز متن شعر آن، هیچ ارتباطی با جام جهانی فوتبال نداشت و اساساً توسط عموم مردم مورد توجه قرار نگرفت. جام جهانی از یک فضای هیجانی برخوردار است و به همین دلیل اساساً موسیقی کلاسیک ایرانی را به سختی می‌توان با فضای این رویداد تلفیق کرد. با همین رویکرد سرودهایی که برای موفقیت تیم‌های ملی کشورهای مختلف در این ایام رونمایی می‌شود، از ریتم‌های تند برخوردار است و از موسیقی مدرن بهره بیشتری در آنها برده شده است.
در ایران نیز اساساً فاخرسازی در حوزه موسیقی برای تیم ملی که عموم مردم مخاطبش هستند، رویکرد اشتباهی بود که علیرضا قربانی به درستی به آن پی برد و از این فضا کناره گرفت. نتیجه اصرار بر این رویه، خلق موسیقی بود که اساساً بسیاری از مردم از خلقش خبر ندارند، چه رسد به آنکه از اجرایش در روسیه خبردار شده باشند! در مقابل آهنگی که محمد بحرانی به همراه کاراکتر عروسکی جناب خان با هزینه بسیار اندک نسبت به قطعه ارکستر سمفونیک تهران ساخت، به شدت فراگیر شد و پس از پیروزی تیم ملی فوتبال ایران مقابل مراکش نیز به شدت در سطح شهرها شنیده می‌شد.
از مهم ترین دلایل این اقبال عمومی نسبت به قطعه «رفتیم روسیه» محمد بحرانی، علاوه بر ریتم این آهنگ، متن مرتبط با جام جهانی فوتبال و تعابیر ساده این رویداد است. هر شخصی در هر سطحی می‌تواند با این ریتم همراه شود و به سرعت بخش‌های قابل توجهی از متن این قطعه محمد بحرانی را به خاطر بسپارد و به همین دلیل به سرعت این قطعه را به اشتراک می‌گذارد و این گونه آهنگ مذکور فراگیر شد.
حال آنکه اگر سرود ارکستر سمفونیک تهران با صدای سالار عقیلی برای تیم ملی فوتبال ایران را در میان یک مجموعه قطعات این خواننده پخش کنند، امکان ندارد بتوانید از متن آن آهنگ تشخیص دهید که این قطعه برای جام جهانی 2018 روسیه و به افتخار ملی پوشان ایران خوانده شده است. اکنون پرسش اساسی این است که کدام کشور سرود ورزشی را به ارکستر سمفونیک سفارش می‌دهد که فدراسیون فوتبال برای شانه خالی کردن از مسئولیت این سرود، ساختش را به چنین مجموعه‌ای واگذار کرد؟
منبع: تابناک
کلیدواژه: سرود تیم ملی فوتبال جام جهانی روسیه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۹۲۳۴۶۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نظر علیرضا طلیسچی درباره حضورش در شب‌های زودیاک و آهنگ پرطرفدارش «پاقدم»
همشهری آنلاین:تولید و پخش رئالیتی‌شوها از مافیا گرفته تا پدرخوانده و... در شبکه‌های نمایش خانگی داغ است و یکی از این برنامه ها که اینروزها طرفداران قابل توجهی پیدا کرده، رئالیتی‌شو «زودیاک» است که با عنوان «شب های مافیا»، بازی جذابی را برای طرفدارانش پخش می‌کند، در این برنامه یک قاتل سریالی به نام «زودیاک»، شهروندان و مافیای سیسیل را هدف قرار می دهد. در این برنامه محمد بحرانی نقش گرداننده بازی را بر عهده دارد.سریال شب های مافیا؛ زودیاک به کارگردانی محمدرضا رضائیان در سال ۱۴۰۲ ساخته شده است. در فصل دوم این رئالیتی‌شو سریال فرزاد حسنی، دارا حیایی، جواد خواجوی، محیا دهقانی، متین ستوده، مجتبی شفیعی، علیرضا طلیسچی، سعید فتحی روشن، بهار قاسمی، مریم مومن، مهدی مهدی پور و امیرحسین هاشمی به هنرمندی پرداخته‌اند. علیرضا طلیسچی یکی از خوانندگان شناخته شده و پرطرفدار پاپ است. خواننده‌ای که توانسته جایش را با کنسرت‌هایی که برگزار می‌کند؛ تثبیت کند. خواننده پاپ متولد ۶۴ که از میانه دهه ۸۰ فعالیتش را به شکل رسمی آغاز کرد؛ تک آهنگ‌هایش طرفداران خاص خودش را دارد. طلیسچی در این گفت‌وگو از حضورش در برنامه شب‌های مافیا می گوید و در بخش‌های دیگری از این گفت وگو از وضعیت امروز موسیقی صحبت کرده است.
این روزها رئالیتی‌شوهای متنوعی در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود؛ چطور شد که در برنامه شب‌های مافیا؛ زودیاک شرکت کردید؟
از طریق تیم تولید به برنامه دعوت شدم و علاقه داشتم که ببینم چطور می‌توانم در این سناریو، بازی کنم. من قبلا هم در یک شو، مافیا بازی کرده بودم اما به نظرم زودیاک شیک‌تر است و پیچیدگی‌هایش، بازی را برای بیننده، جذاب‌تر می‌کند.
خیلی‌ها به برد و باخت در یک مسابقه اهمیت می‌دهند، برد و باخت برای شما چطور بود؟
حضورم و شرکت در این برنامه بیشتر برایم جنبه سرگرمی دارد. اینطور نگاه میکنم که با یک گروه خوب دور هم هستیم و هدفمان این است که برای بیننده‌های برنامه، برای لحظاتی حال خوب ایجاد می‌کنیم که امیدوارم به چنین نتیجه‌ای رسیده باشیم.
اخیرا در نمایش خانگی، محصولاتی در حوزه‌های مختلف ورزش، موسیقی، مذهبی و ... تولید شده است. از نظر شما تولید برنامه‌های حوزه موسیقی مثل صداتو، چه تاثیری بر ارتباط بیشتر مردم با موسیقی دارد؟
ساخت برنامه‌های خوب در این حوزه، به ارتباط بیشتر مردم با موسیقی کمک می‌کند اما اینکه این برنامه‌ها بتواند آرتیست بسازد، مبحث دیگری است. چون یک خواننده هر چقدر هم تخصصی وارد یک حوزه بشود، تا جو کار و فعالیت حرفه‌ای در فضای تولید و استیج را تجربه نکند، به موفقیت نمی‌رسد. از نظر من، ورود به عرصه خوانندگی و فضای حرفه‌ای موسیقی، کاملا نیازمند تجربه واقعیت این قضیه است. تمام این مسابقاتی هم که اخیرا تولید و پخش شده، یکی دو چهره را به فضای موسیقی معرفی کرده اما به لحاظ ایجاد سرگرمی برای مردم، کاملا موفق ظاهر شده‌اند و اگر از این قبیل برنامه‌ها مجدد هم تولید بشود، به و فهم و درک بیشتر مردم از به فضای موسیقی، کمک قابل توجهی می‌کند.
پیشنهادی برای حضور در برنامه‌های موسیقی داشته‌اید؟
پیشنهاد داشته‌ام اما علاقه، نه. چون به نظرم در جایگاهی نیستم که بخواهم کسی را قضاوت کنم و اصولا هم موسیقی تا یک جایی به صورت علمی و پایه، آموختنی است و از آن به بعدش دیگر سلیقه‌ای می‌شود. پس قضاوت کردن راجع به صداها را باید به مردم بسپاریم.
این روزها بازار کنسرت‌های پاپ داغ است، درست است که موسیقی در کشور افت و خیزهای زیادی دارد و با مشکلات خاص خودش دست و پنجه نرم می‌کند؛ با این حال اوضاع این روزهای موسیقی کشور چطور است؟
به نظرم وضعیت موسیقی ما در حال بهبود است و البته این گفته من نیست و گفته خیلی از بزرگان حال حاضر موسیقی ایران است. موسیقی ما در سال‌های اخیر دچار تحولات عجیب و غریبی شد که بخشی از این تحولات، مثبت بود و بخشی هم منفی. خوشحالم که با ورود هنرمندان حرفه‌ای‌تر و صداهای قشنگ‌تر و احساس بیشتری که در کارها وجود دارد، موسیقی در حال نجات پیدا کردن از آن حالت قبلی و ترمیم خودش است.
برویم سراغ مسئله ترند شدن برخی از قطعه‌ها موسیقی مثل قطعه «پاقدم» که اخیرا بسیار شنیده و معروف شد. چه می‌شود که یک کار، انقد دیده و شنیده و پرطرفدار می‌شود؟
بخش زیادی از این اتفاق، مربوط به تجربه است و بخشی هم سلیقه و هوش مارکت. ولی در نهایت یک کار را مردم، بولد می‌کنند. یعنی اگر مردم کاری را دوست داشته باشند، آن کار به موفقیت بزرگی میرسد. پاقدم، یک قطعه موسیقی دهه شصتی است که در آن استانداردهای ضبط موسیقی آن دوران، کاملا رعایت شده و فکر میکنم جدا از تنظیم و میکس و مستر خوب امیر بهادر دهقان، شعر و ترانه کار و ملودی هم خیلی به کارهای آن دهه نزدیک است.
شما در قطعه‌های معروف‌تان هم سبک شاد دارید و هم قطعه‌های احساسی و غمگین. تمایل مردم بیشتر به شنیدن کدام یک است؟
اگر به تاریخ‌مان رجوع کنید می‌بینید که مردم ما پر از غم و غصه بوده‌اند و طبیعتا تمایلشان به آهنگ‌های شاد، بیشتر است. در کنسرت‌ها هم همینطور است. وقتی یک پدر یک بودجه مشخصی را برای خانواده‌اش کنار می‌گذارد که در یک کنسرت شرکت کنند، دلش نمی‌خواهد که مجددا در یک فضای غمگین قرار بگیرند. بنابراین تمایلشان به شنیدن و همراهی در خواندن آهنگ‌های شاد بیشتر است. البته از قدیم هم همین بوده که یک موزیک شاد نسبت به یک قطعه غمگین، بیشتر شنونده و طرفدار داشت.
این روزها مدام نام خواننده‌های جدیدی را می‌شنویم که در فضای مجازی معرفی می‌شوند. یا گاهی روی بیلبوردها، کنسرت خواننده‌هایی را می‌بینیم که خیلی‌ها نمی‌شناسندشان. این افزایش ورود به عرصه خوانندگی، اتفاق مثبتی است یا منفی؟
ما خوانندگانی را داشته‌ایم که با یک قطعه، روی استیج آمدند و بقیه قطعه‌هایشان یک حالت مکمل روی همان یک قطعه را داشته. از آن طرف هم هنرمندی داشته‌ایم که با هر قطعه جدید، مخاطبان بیشتری را جذب کردند و به تدریج معروف شدند. در هر صورت، دیده شدن یک اثر هنری و محبوب شدن هنرمند در نهایت به مردم بستگی دارد.
به تجربه حوزه‌های هنری دیگر مثل بازیگری هم فکر می‌کنید یا پیشنهادی داشته‌اید؟
من یکبار این را تجربه کرده‌ام و متاسفانه بازخورد خوبی از این قضیه نداشتم، بخاطر اینکه تیم تولید آن کار، تیم که فکر می کردم باید باشد، نبود. البته که بازیگران و بقیه عوامل، همه خوب بودند اما تجربه خوبی برای من نبود و ترجیح می‌دهم که فعلا دوباره آن فضا را تجربه نکنم و در کار خودم پیش بروم. هرچند که از آینده و تصمیمات بعدی‌ام خبر ندارم.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»